Reisverslag van Peter Samuel, die het eiland Tasmanië, onderdeel van Australië, doorkruiste. Meer over Peter lees je aan het eind van dit reisverslag.
Schilderachtig
Tasmanië, van oorsprong bekend als ‘Van Diemen’s Land’, oogt schilderachtig. Witte stranden omlijsten turkooizen oceanen. Regenwouden, moerassen. Woeste rivieren doorsnijden machtige bergketens vol getande bergkammen.
Strafkolonie
Twee eeuwen geleden begon het als beruchte strafkolonie. De ruïnes van Port Arthur zijn als monument aangrijpend. Het erfgoed van gevangenen en vrije kolonisten komt in Georgiaanse en Victoriaanse gebouwen nog altijd tot uiting.
copyright foto: Eli Duke
Ongerepte natuur
Op Tasmanië domineert de ongerepte natuur, het bosrijke ‘Tassie’-landschap is een lust voor het oog. Dorpjes dromen, stadjes sluimeren. De gastvrijheid van Tasmaniërs is aan kleinschaligheid en isolement te danken. Het levenstempo is laag. Hier geldt ‘no worries, mate’ sterker dan elders.
Ik wilde en ik hoopte…
Je deel voelen van het erfgoed van Tasmanië is fantastisch. Als verre nazaat van Abel Tasman wilde ik onder oude Engelse bomen in een park slenteren, op mijn gemak langs landwegen trekken. Ik wilde bouwkunst in zandsteen bewonderen en de Sarcophilus harrisii opsporen. Diens altijd grommende bek op foto’s suggereert dat dit buideldier – Tasmaanse duivel – een agressief mormel is. Door botjes achter te laten verraadt het roofdier de plek waar hij dineert. Met mijn varifocale bril traceerde ik hem.
Ergens langs een meer tussen boomstronken vol knoesten hoopte ik ook het Badedasgevoel van Platypussie – vreedzaam vogelbekdier – te beleven. En het genoeglijk geneuzel van zijn familielid ‘Dame Echidna’, het enig andere ei-leggende zoogdier ter wereld. Deze halve meter lange egel met spitse snuit en kleeftong draagt een bontje vol scherpe stekels en hanteert een behendig stel graafklauwtjes. Onze kennismaking verliep zonder handen te schudden.
Hobart, hoofdstad van Tasmanië
Hobart, de historische hoofdstad met 200.000 inwoners, ligt aan de voet van Mt. Wellington aan de rivier Derwent. Ik liep door de oude stad, langs Battery Point en over Salamanca Market. Hobart is een intrigerende smeltkroes. In kroegen klinkt Ierse muziek, buiten musiceren straatzangers, strijkkwartetten. In galeries vertonen kunstenaars en handwerkslieden staaltjes van hun kunnen. De stad heeft markten, restaurants, festivals. De stadshistorie is gevormd door water. Aan de rivier grijpt de maritieme invalshoek je beet. De vloot bestaat uit kajaks, Antarctische ontdekkingsschepen, zeiljachten, vissersboten, catamarans, oceaanstomers en juweeltjes van platbodems. Ik ontdekte een tweetal windjammers met vierkante zeilen. Op de achtergrond de oneindige oceaan.
Salamanca Market geeft Hobart iedere zaterdag een kosmopolitisch tintje. Als echte Hollander kun je tussen Tasmaans handwerk en verse waren naar koopjes speuren. Botanical Gardens laten inheemse en exotische planten zien, het Tasmanian Museum koloniale kunst, culturele geschiedenis en natuurhistorie van Tasmanië.
copyright foto: Christopher Neugebauer
Rotsformaties, kliffen en ruige landschappen
Op Tasman Peninsula stapte ik bij Port Arthur Historic Site, de beruchte gevangenis, in de tijd terug. Net als velen, die ook de overrompelende rotsformaties – Devils Kitchen, Tasman Arch, Blowhole, Remarkable Cave – bezoeken. De driehonderd meter hoge kliffen behoren tot de grootste van Australië, fantastisch om te aanschouwen.
Steile kliffen aan de westkust waren het eerste dat ontdekkingsreiziger Abel Tasman te zien kreeg. Moeilijk bereikbaar, nog altijd wild en oorspronkelijk. Strahan is een aardig vissersplaatsje. Ten zuiden ervan ligt een van de ruigste, meest afgelegen gebieden ter wereld: Frankling-Gordon Wild Rivers National Park en Southwest N.P. Snelstromende rivieren doorsnijden ruige bergkammen, gematigd regenwoud vormt een ondoordringbare barrière. In stadjes en dorpjes voel je de aanwezigheid van taaie kerels en stevige vrouwen, die zich met vallen en opstaan een bestaan verwerven. Hun vriendelijke gelaatsuitdrukkingen gaven mij een warm welkom. De houtdraaier uit Strahan liet me zien wat de zachte pijnboom speciaal maakt. Toen geurige houtkrullen rond vlogen, begreep ik dat.
copyright foto: LeeAnne Adams
Cradle Mountain
Geen reis naar Tasmanië zonder bezoek aan Cradle Mountain National Park. Ruige bergpieken rijzen op uit regenwouden, bushwalking door de wildernis. Ik waagde een korte wandeling. De ‘Overland Track’ van Cradle Mountain naar Lake St. Clair vergt vijf dagen. Iemand die ik onderweg ontmoette, wist het zeker: ‘Deze beroemdste bushwalk van Australië is een absolute must!’.
Trek in Tasmanië?
Reisaanbod Tasmanië
Peter Samuel is de auteur van dit reisverslag.
Peter bericht regelmatig over zijn reizen op een tweetal websites:
petersamuel.reismee
65+ and still young
Peter Samuel die ooit in militaire dienst de functie van ‘schrijver’ had, doet deze titel wel eer aan als het gaat om het schrijven van teksten. Hij laat in zijn weblogs zien hoe bedreven hij is met de pen. Peter las en leest veel reisboeken en haalt daar veel inspiratie die hij dan nog vermenigvuldigt door op reis te gaan. Het ervarene in woorden vatten is voor hem een passie zou je kunnen zeggen.
