Inveraray Castle is bijzonder mooi gelegen in het Schotse landschap.
Het kasteel
Inveraray Castle bevindt zich in Argyll and Bute, in het westen van Schotland.
Het kasteel werd gebouwd voor de graaf van Argyll en zijn nakomelingen, van de beruchte clan Campbell.
Het kasteel is gebouwd aan de oevers van Loch Fyne, de langste loch van Schotland.
Inveraray Castle is bijzonder mooi gelegen in het Schotse landschap.
Sinds 1400
Inveraray Castle is geen kasteel in de traditionele zin van het woord. De neo-gotische en barokke stijl maakt van dit kasteel een ware bezienswaardigheid.
Het kasteel staat er al sinds 1400, maar is door de eeuwen heen nogal aan verandering onderhevig geweest. De huidige structuur is geïnspireerd op een schets van de gerenommeerde architect John VanBurgh. De eerste steen naar aanleiding van deze schets werd gelegd in 1746. Het duurde echter nog vele jaren voordat het kasteel zijn huidige vorm aannam.
Spookt het in Inveraray Castle?
In 1877 werd het kasteel geteisterd door een enorme brand, waarna de derde verdieping werd toegevoegd.
Ook gaan er geruchten rond dat het spookt in Inveraray Castle. Volgens deze geruchten wordt het kasteel nog ‘bewoond’ door een harpist uit 1644. Deze kreeg de strop voor het gluren naar dames.
Bij een bezoek aan dit kasteel kun je de verschillende verdiepingen en de historische kamers die zich hierin bevinden bewonderen.
Inveraray Castle is open voor bezoek van april tot oktober. Er worden rondleidingen gegeven en je kunt er ook een tearoom en een souvenirshop vinden.
Langs de kust van Kos zie je aan de overkant Turkije.
Als je langs de kust van Kos reist dan zie je aan de overkant Turkije liggen.
Kos is een Grieks eiland in de Egeïsche Zee en is het derde grootste eiland van de Dodekanesos, die uit twaalf eilanden bestaat.
Ooit at ikamandelen in Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken.
Ooit at ik in de winter heerlijke, knapperige amandelen in Kopenhagen, de hoofdstad van Denemarken.
Met dit tafereel wens ik alle lezers voor het nieuwe jaar veel geluk en gezondheid.
Het cruiseschip Queen Elizabeth II ligt in de haven van Southampton.
Hier ligt het cruiseschip Queen Elizabeth II in de haven van het Engelse Southampton. Het schip wordt vaak kortweg ‘de QE II’ genoemd en was meer dan 40 jaar in de vaart (tot 2008). Met bijna 300 meter lengte is het een van de grootste passagiersschepen ter wereld.
Het eiland Tasmanië hoort bij Australië en kent ruige landschappen, rotskusten, regenwoud en schilderachtige stadjes en dorpen.
Reisverslag van Peter Samuel, die het eiland Tasmanië, onderdeel van Australië, doorkruiste. Meer over Peter lees je aan het eind van dit reisverslag.
Schilderachtig
Tasmanië, van oorsprong bekend als ‘Van Diemen’s Land’, oogt schilderachtig. Witte stranden omlijsten turkooizen oceanen. Regenwouden, moerassen. Woeste rivieren doorsnijden machtige bergketens vol getande bergkammen.
Strafkolonie
Twee eeuwen geleden begon het als beruchte strafkolonie. De ruïnes van Port Arthur zijn als monument aangrijpend. Het erfgoed van gevangenen en vrije kolonisten komt in Georgiaanse en Victoriaanse gebouwen nog altijd tot uiting.
Op Tasmanië domineert de ongerepte natuur, het bosrijke ‘Tassie’-landschap is een lust voor het oog. Dorpjes dromen, stadjes sluimeren. De gastvrijheid van Tasmaniërs is aan kleinschaligheid en isolement te danken. Het levenstempo is laag. Hier geldt ‘no worries, mate’ sterker dan elders.
Ik wilde en ik hoopte…
Je deel voelen van het erfgoed van Tasmanië is fantastisch. Als verre nazaat van Abel Tasman wilde ik onder oude Engelse bomen in een park slenteren, op mijn gemak langs landwegen trekken. Ik wilde bouwkunst in zandsteen bewonderen en de Sarcophilus harrisii opsporen. Diens altijd grommende bek op foto’s suggereert dat dit buideldier – Tasmaanse duivel – een agressief mormel is. Door botjes achter te laten verraadt het roofdier de plek waar hij dineert. Met mijn varifocale bril traceerde ik hem.
Ergens langs een meer tussen boomstronken vol knoesten hoopte ik ook het Badedasgevoel van Platypussie – vreedzaam vogelbekdier – te beleven. En het genoeglijk geneuzel van zijn familielid ‘Dame Echidna’, het enig andere ei-leggende zoogdier ter wereld. Deze halve meter lange egel met spitse snuit en kleeftong draagt een bontje vol scherpe stekels en hanteert een behendig stel graafklauwtjes. Onze kennismaking verliep zonder handen te schudden.
Hobart, hoofdstad van Tasmanië
Hobart, de historische hoofdstad met 200.000 inwoners, ligt aan de voet van Mt. Wellington aan de rivier Derwent. Ik liep door de oude stad, langs Battery Point en over Salamanca Market. Hobart is een intrigerende smeltkroes. In kroegen klinkt Ierse muziek, buiten musiceren straatzangers, strijkkwartetten. In galeries vertonen kunstenaars en handwerkslieden staaltjes van hun kunnen. De stad heeft markten, restaurants, festivals. De stadshistorie is gevormd door water. Aan de rivier grijpt de maritieme invalshoek je beet. De vloot bestaat uit kajaks, Antarctische ontdekkingsschepen, zeiljachten, vissersboten, catamarans, oceaanstomers en juweeltjes van platbodems. Ik ontdekte een tweetal windjammers met vierkante zeilen. Op de achtergrond de oneindige oceaan.
Salamanca Market geeft Hobart iedere zaterdag een kosmopolitisch tintje. Als echte Hollander kun je tussen Tasmaans handwerk en verse waren naar koopjes speuren. Botanical Gardens laten inheemse en exotische planten zien, het Tasmanian Museum koloniale kunst, culturele geschiedenis en natuurhistorie van Tasmanië.
Op Tasman Peninsula stapte ik bij Port Arthur Historic Site, de beruchte gevangenis, in de tijd terug. Net als velen, die ook de overrompelende rotsformaties – Devils Kitchen, Tasman Arch, Blowhole, Remarkable Cave – bezoeken. De driehonderd meter hoge kliffen behoren tot de grootste van Australië, fantastisch om te aanschouwen.
Steile kliffen aan de westkust waren het eerste dat ontdekkingsreiziger Abel Tasman te zien kreeg. Moeilijk bereikbaar, nog altijd wild en oorspronkelijk. Strahan is een aardig vissersplaatsje. Ten zuiden ervan ligt een van de ruigste, meest afgelegen gebieden ter wereld: Frankling-Gordon Wild Rivers National Park en Southwest N.P. Snelstromende rivieren doorsnijden ruige bergkammen, gematigd regenwoud vormt een ondoordringbare barrière. In stadjes en dorpjes voel je de aanwezigheid van taaie kerels en stevige vrouwen, die zich met vallen en opstaan een bestaan verwerven. Hun vriendelijke gelaatsuitdrukkingen gaven mij een warm welkom. De houtdraaier uit Strahan liet me zien wat de zachte pijnboom speciaal maakt. Toen geurige houtkrullen rond vlogen, begreep ik dat.
Geen reis naar Tasmanië zonder bezoek aan Cradle Mountain National Park. Ruige bergpieken rijzen op uit regenwouden, bushwalking door de wildernis. Ik waagde een korte wandeling. De ‘Overland Track’ van Cradle Mountain naar Lake St. Clair vergt vijf dagen. Iemand die ik onderweg ontmoette, wist het zeker: ‘Deze beroemdste bushwalk van Australië is een absolute must!’.
Peter Samuel is de auteur van dit reisverslag.
Peter bericht regelmatig over zijn reizen op een tweetal websites: petersamuel.reismee 65+ and still young
Peter Samuel die ooit in militaire dienst de functie van ‘schrijver’ had, doet deze titel wel eer aan als het gaat om het schrijven van teksten. Hij laat in zijn weblogs zien hoe bedreven hij is met de pen. Peter las en leest veel reisboeken en haalt daar veel inspiratie die hij dan nog vermenigvuldigt door op reis te gaan. Het ervarene in woorden vatten is voor hem een passie zou je kunnen zeggen.
Deze website gebruikt functionele, analytische en tracking cookies (en daarmee vergelijkbare technieken) om uw ervaring op onze website te verbeteren. Ook derde partijen kunnen cookies plaatsen om uw internetgedrag te volgen en u gepersonaliseerde advertenties te tonen binnen en/of buiten onze website. Meer informatie
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.